Er zijn
drie vormen van incontinentie: druppelincontinentie,
inspanningscontinentie en mengincontinentie. Daarnaast kan je last
hebben van een overactieve blaas.Druppelincontinentie
Vooral veel mannen hebben last van deze vorm van incontinentie. De
oorzaak hiervan is meestal een vergrote prostaat. De plasbuis kan dan
zo worden afgekneld, dat de urine zich in de blaas ophoopt dat het
alleen nog druppelsgewijs naar buiten kan komen. Een operatie is in
dit geval een mogelijke oplossing. Als druppelincontinentie het gevolg
is van de slechte werking van de bekkenbodemspieren kunnen oefeningen
helpen. Vrouwen waarbij een vergroting van de eierstokken of de
baarmoeder optreedt of die een zeer sterke blaasverzakking hebben
kunnen ook last van druppelincontinentie krijgen. Maar de meest
eenvoudige oorzaak van incontinentie is dat de sluitspier niet goed
werkt, waardoor die steeds een beetje open blijft staan.
Inspanningsincontinentie
Inspanningsincontinentie komt vaak voor bij vrouwen die kinderen
hebben gebaard. De sluit- of bekkenbodemspieren werken dan niet meer
voldoende. Het treedt op bij een plotselinge toename van de druk in de
onderbuik die zich voordoen als iemand moet hoesten, niezen, lachen
e.d. Maar ook bevallingen, hormonale veranderingen in de overgang en
enkele gynaecologische operaties kunnen oorzaken zijn.
Mengincontinentie
Deze vorm van incontinentie kent een combinatie van kenmerken van
zowel aandrang-incontinentie en stressincontinentie. Deze problemen
komen vaak in combinatie voor, maar moeten elk afzonderlijk worden
behandelt.
Overactieve blaas
Een overactieve blaas is te herkennen aan:
- aandrang om niet te plassen, terwijl de blaas nog niet vol is;
- een zeer sterke aandrang dat de plas (bijna) niet meer op te
houden is;
- vaak plassen (ook ‘s nachts);
- urineverlies met sterk gevoel van aandrang.
De overactieve blaas heeft een gecombineerde oorzaak; de controle
over de blaas is namelijk ook vaak verstoord. De aandrang in de blaas
roept een soort reflex op waarbij de blaas zich soms leegt buiten de
eigen wil om. Een overactieve blaas staat in nauw verband met de
verstoorde controle. Zij versterken elkaar, waardoor het probleem
eigenlijk alleen maar groter wordt.
De oorzaken van een overactieve blaas zijn onbekend. hoe een
overactieve blaas ontstaat is voor een groot deel
onbekend. Bij sommige mensen is er sprake van een beschadiging van de
zenuwen. Een overactivie blaas wordt vaak gezien bij neurlogische
aandoeningen zoals Multiple Sclerose en Parkinson. Het achterhalen van
de oorzaak van een overactieve blaas is soms zo moeilijk omdat de
aansturing van de blaas nogal ingewikkeld in elkaar zit. De
samentrekkingen van de blaas worden geregeld vanuit de hersenen die de
prikkelingen naar de blaas sturen waardoor deze samentrekt dan wel
ontspant.
